Emmen

In de tweede termijn van de begrotingsvergadering hebben we geprobeerd door middel van een metafoor ons standpunt duidelijk te maken.
Het volgende verhaal werd door Marika voorgedragen...

Graag wil ik u allen meenemen op een bijzondere vlucht,… een bijzondere reis.

Het is een reis, misschien een vlucht, van twee roodborstjes.
De roodborstjes hadden hun nest in een landschap van veen, bossen en akkers maar toch waren zij er altijd verzekerd van dat er een stedelijke woonomgeving was.
De roodborstjes besloten vroeg in november van dat jaar, toen er een zekere kilte over het landschap was gevallen en het was niet alleen de kou van de aanstaande winter die eraan kwam, soms moesten zij rillen van wat zij bij andere vogels om zich heen zagen.
Dat was dan ook de reden dat zij na rijp beraad en veel gekwetter er de voorkeur aan gaven warme streken op te zoeken, en zo vlogen zij op die vroege november dag naar zuidelijke oorden….

Het was een zwaar besluit voor de beide roodborstjes om deze reis aan te vangen. Weliswaar hadden zij vaker grote reizen gemaakt, maar nu lag de reden van de reis wel erg als een steen op hun maag.
Zo zagen zij in hun omgeving dat er steeds vaker vogels waren die niet genoeg graan hadden om te kunnen eten en te weinig takjes om een mooi nest te kunnen bouwen, het gebeurde soms wel dat de kuikentjes van deze vogels, mager en bleek en met verdorde veren, naar de vogelschool moesten en op sommige plekken waren er al helemaal geen vogelscholen meer.
Maar het kon nog erger, want zo hadden de roodborstjes ook gezien dat er een koekoek was en die koekoek leek zo weinig beschaving te hebben dat hij deze arme vogels uit het nest zette, kompleet met kuikentjes en al en deze arme vogels dan aan hun lot overliet.

De roodborstjes waren zelf van mening dat ieder vogeltje moeten kunnen zingen zoals het gebekt is en daarvoor is het nodig dat er in een land van overvloed voor ieder vogeltje genoeg graan is, en takjes om een mooi vogelleven te kunnen vliegen!

Tot hun grote schrik zagen zij dat er in hun gebied roofvogels waren die her en der zaadjes, takjes en graan, van andere vogels afpikten. Met hun grote kromme snavels krijsend door de lucht maakten ze andere vogels bang, zo was er de kiekendief en een buizerd, er was zelfs een arend die toch altijd zelf zei dat hij het goed met de andere vogels voor had.
Jammer genoeg vond deze arend hele andere diersoorten die in een park opgesloten zaten veel belangrijker dan de vogels waar hij zelf toe behoorde…..

Zo kwam het dus dat de roodborstjes, hoog in de lucht vliegend, op een zekere novemberdag heel in de verte een bonte groep gekleurde vogels aan zag komen.
Hee, waar gaan jullie naartoe? vroegen de roodborstjes aan de bontgekleurde groep vogels.
Er waren gele vogels, bruine vogels, zwarte vogels, maar ook rode vogels zoals zij zelf waren.
Wij…. riepen de gekleurde vogels…komen uit een gebied waar het niet goed leven is , waar we neergeschoten worden, waar we te weinig te eten hebben en waar men ons opjaagt en onze kuikens vaak al doodgaan voordat zij volwassen zijn.
Maar waar komen jullie vandaan? vroegen de gekleurde vogels, waarop de roodborstjes antwoorden; Wij komen uit een land waar er van alles genoeg is, voor alle vogels…maar…
er zijn daar OOK roofvogels en die willen dat we hun graan geven… en zaad …en takjes,waardoor de gewone vogels niet meer genoeg hebben om zelf een goed leven op te kunnen bouwen.

Weet je wat? zeiden de roodborstjes, als jullie willen, vliegen we een eindje met jullie mee en kunnen we jullie vertellen wat voor een soort vogels je tegen zult komen op jullie VLUCHT…
Het zijn niet alleen vogels die je tegen kan komen ,maar zo is er in het land waar wij vandaan komen, voor vreemde vogels ook een vogelverschrikker die er denkt voor te kunnen zorgen dat er niet teveel vreemde vogels in het land komen .
Er zijn zelfs meerdere vogelverschrikkers en als deze vogelschrikkers het willen, en jullie niet bang genoeg worden, krijg je bijna altijd te maken met de blauwe vogels….!!!
Dit zijn meestal onvriendelijke vogels die doen wat de roofvogels van hen vragen…
Maar, zeiden de roodborstjes opgewekt; er zijn ook hele leuke vogels, die ook hun uiterste best doen om ook vreemde vogels een warm welkom te heten en het hart op de goede plek hebben, die het vooral belangrijk vinden dat alle vogels het goed hebben, genoeg takjes en genoeg voer hebben, daarbij zijn deze leuke vogels van mening dat je van ieder vogeltje kunt leren en dat ieder vogeltje het waard is om te leven, en kuikentjes alle ruimte moeten krijgen om te leren vliegen en een eigen nestje te kunnen bouwen!!

Tijdens het meevliegen met de vreemde groep vogels zagen de roodborstjes tot hun schrik hoe deze groep gekleurde vogels eraan toe was.
Zo waren er vogels die nog nauwelijks veren hadden, weer andere vogels hadden geen nagels meer aan hun poten en ze waren allemaal, zonder uitzondering, broodmager…
Ook leek het alsof de vogels doorlopend doodsbang waren want ze keken voortdurend schichtig om zich heen…
De twee roodborstjes constateerden dat dit gedrag vooral kwam doordat er in het verre gebied ook blauwe vogels waren en soms zelfs groene of vogels die bepalen dat anderen maar weg moeten gaan en die hen daarom de meest afschuwelijke dingen hadden aangedaan.

De vreemde vogels waren enigszins teleurgesteld door wat de roodborstjes hen verteld hadden over het land waar zij hun nestje wilde bouwen, maar bleven hoopvol doorvliegen want slechter dan waar zij vandaan kwamen kon het toch niet zijn. En zo kon het gebeuren dat velen van de gekleurde vogels al jarenlang aan het vliegen waren en door vogelverschrikkers telkens van hun nest verjaagt werden..

Beide roodborstjes keken elkaar aan en besloten dat het zeker de moeite waard was om mee te blijven vliegen met vogels van allerlei pluimage, bij ons is het misschien niet best maar waar de gekleurde vogels vandaan komen dat is niet te vergelijken met onze vogelmaatschappij waar er nog een poging gedaan kan worden om er iets beters van te maken.
Het moet mogelijk zijn om met onze inzet van ons gebied een paradijsje te maken zodat elke vogel een nestje kan bouwen, en de kleine kuikens een goed vogelleven te bieden …
En zo kon het gebeuren dat twee kleine roodborstjes in een landschap van veen, bossen en akkers,
soms gezien worden met vogels van allerlei pluimage, met allerlei kleuren die ieder op hun eigen wijze kwetteren, snateren en fluiten waardoor dat prachtige landschap nog een beetje mooier wordt.

De twee roodborstjes doen vanaf dat moment dan ook hun uiterste best om de vele andere vogels die zij met enige regelmaat tegenkomen ervan te overtuigen dat vreemde vogels, gekleurde vogels en gekortwiekte vogels het vogellandschap alleen maar rijker en interessanter maken.
Zo kwetteren zij regelmatig met de dove kwartel die niets wil horen, de struisvogel, die zijn kop vaak in het zand steekt , de domme gans EN de blinde vink….
Dit zijn soorten vogels die je ook nog wel eens tegenkomt in grote nesten die wel vergadernesten of Tweede kamer nesten genoemd worden.

Meneer de voorzitter, geachte aanwezigen u begrijpt dat de SP fractie in deze zaal ruimhartig kiest voor de vlucht die deze twee roodborstjes maken en zich misschien wel synoniem voelen met deze twee kleine vogeltjes. Zij kiest dan ook voor een ruimhartiger minima en schuldhulp beleid en gaat ervan uit dat er geen illegale vogels bestaan, laat staan illegale mensen, en deze een plek dienen te krijgen in onze samenleving, dat de zak graan er voor iedereen is en er genoeg takjes zijn om nesten mee te bouwen en dat er her en der door bepaalde soorten vogels andere keuzes gemaakt moeten worden.
We moeten zeker zeer voorzichtig zijn met de inzet van blauwe vogels als het gaat om gekleurde vogels die hiermee al eerder zeer traumatische ervaringen hebben opgelopen, maar bovenal moeten we oppassen voor de koekoek, zodat wij niet allemaal zijn gedrag en gekwetter blindelings volgen…