Emmen

Bij een rondreis door de Palestijnse gebieden het afgelopen jaar kwamen de SP-kamerleden Harry van Bommel en Anja Meulenbelt bij toeval in Qualqilya terecht. Daar hoorden zij dat Qualqilya een Nederlandse zusterstad heeft: Emmen. Maandag 28 juni komen zij in Emmen verslag doen van de toestand in Qualqilya. Wat is de band tussen Emmen en Qualqilya?

Eind jaren negentig is er door de toenmalige burgermeesters van Emmen en Qualqilya een verklaring getekend. Dit werd gevolgd door een door de gemeenschap betaald reisje van de gemeente Emmen in 2000 naar Qualqilya, waarbij de contacten werden aangehaald. Emmen had een zustergemeente. Dit stond natuurlijk leuk naar buiten toe: internationale contacten, culturele uitwisseling, Emmen deed mee.

Maar welke inhoud gaf de gemeente de afgelopen jaren daadwerkelijk aan het begrip zustergemeente? Daarbij moeten we niet kijken naar wat de gemeente zegt, mooie woorden genoeg, maar wat de gemeente doet. Dit is met één vijfletterig woord te omschrijven: Niets

Dat de gemeente de afgelopen jaren niets heeft gedaan, probeert ze te maskeren met inhoudloze begrippen. Uit het nieuwsbericht van de gemeente van 7 januari 2004, over Qualqilya: "De gemeente (blijft) zich inzetten om de bestaande band te onderhouden en te versterken". Klinkt prachtig, maar wat is dan die bestaande band?
Van de burgermeester van Qualqilya weten we inmiddels dat hij elk jaar een (automatisch gegenereerde?) nieuwjaarskaart ontvangt. Nou, dat is dan in ieder geval al wat.

Veel is er niet terug te vinden over Qualqilya. Wethouder Holman (raadsvergadering december 2003): "In januari zou tevens kunnen worden bezien of er aanleiding is de contacten wat aan te halen, wat in de laatste jaren verschrikkelijk moeilijk was".

Nou, aanleiding is er genoeg, zou je zeggen. Uit de brief die H. van Bommel schreef aan Emmen geeft hij de volgende beschrijving van de toestanden in Qualqilya:
De bouw van een gigantische muur rond de stad is de oorzaak van de ellende. Qualqilya is geheel omsingeld en afgesloten. Er zijn twee doorgangen voor de bewoners. De doorgangen, één aan de noordkant en de andere aan de zuidkant, gaan drie keer per dag open. Vijftien minuten. Niet gegarandeerd overigens. De vroegste openingstijd is vier uur 's nachts. Als kinderen uit de omliggende dorpen naar hun school in de stad willen gaan die om acht uur begint, moeten ze zorgen dat ze om vier uur bij de doorgang staan. De volgende openingstijd is meestal om drie uur ’s middags. Daar maken de kinderen ook gebruik van, als ze terug naar huis gaan. De school duurt tot 1 uur. Dat betekent dat ze weer moeten wachten. En dat is nog het gunstigste geval. Soms gaat de Muur helemaal niet open. De mensen staan dan tevergeefs buiten te wachten. Boeren en kinderen krijgen dan eten over de Muur geslingerd vanaf de andere kant. In het jaar dat de Muur rond Qualqilya is opgetrokken hebben 4000 van de 45.000 inwoners, bijna 10%, de stad verlaten. Vele winkels zijn met rolluiken permanent gesloten. Kortom de gemeenschap wordt langzaam stuk gemaakt. (bron: brief van H. van Bommel aan Emmen)

Dit is natuurlijk niet van het één op het andere moment gebeurt, dit is al jarenlang gaande, en de gemeente weet dat ook. Op de website www.stopthewall.org wordt al jaren regelmatig verslag gedaan over wat er allemaal gebeurt in Qualqilya. Maar tot nu toe geen nieuws uit Emmen. Nou ja, wel een mooie nieuwjaarskaart! Blijft de vraag wat de gemeente dan toch aanleiding zou kunnen geven om de contacten wat aan te halen. Het antwoord op die vraag vinden we terug in de Nota van Aanbieding uit oktober 2002: "De contacten met Qualqilya in Palestina worden in afwachting van een verbetering van de situatie aldaar weer opgepakt".

Aha. De gemeente wacht op een verbetering. Dat verbeteren, dat moet onze zustergemeente eerst zelf maar regelen. Pas als de situatie is verbeterd, dan gaat de gemeente Emmen wat doen en tot die tijd.... Gelukkig nieuwjaar!

Waar bijvoorbeeld Groningen en Assen zich actief tonen om hun zustergemeentes terzijde te staan, wacht Emmen totdat de situatie is verbeterd. Maar er is nog hoop.

Op initiatief van Groen Links zijn Harry van Bommel en Anja Meulenbelt uitgenodigd om op maandagavond 28 juni in de raadszaal van Emmen verslag te komen doen van de toestand in Qualqilya. Deze avond is openbaar toegankelijk. Dit belooft een voor de gemeente pijnlijke avond te worden. In feite zijn er voor de gemeente slechts twee mogelijkheden. Of in actie komen en hulp en steun te bieden aan haar zustergemeente, of aan Qualqilya uitleggen dat het begrip zustergemeente slechts voor de sier was, maar dat ze er niet op moeten rekenen dat Emmen zich zal inspannen haar zustergemeente terzijde te staan. Ik hoop dan ook dat de gehele gemeenteraad aanwezig zal zijn bij de presentatie van de SP-kamerleden om goed geïnformeerd een beslissing te kunnen nemen. Hopelijk ziet de gemeente in dat zij haar verantwoordelijkheid dient na te komen. Je familie laat je niet in de steek.

Mark Pekelharing