Emmen

In 1995 besloot de gemeenteraad om alle Emmer welzijnsinstellingen te fuseren. De SP was daar niet voor. Allerlei werksoorten werden op een hoop gegooid. In plaats van overzichtelijke en controleerbare werkeenheden ontstond er een onbestuurbare "welzijnsmoloch". Voor deze fatale beslissing is het gemeentebestuur verantwoordelijk.

Bovendien werd het nieuwe bedrijf geleid door mensen die daarvoor niet capabel waren. Het liep dus uit op een fiasco. In december 2000 leent de gemeente 1,3 miljoen aan Opmaat om een faillissement te voorkomen. De SP stemt tegen deze lening. Ze, ziet meer in een compleet nieuwe start. De verstrekte lening gaat trouwens op aan een dure interim-manager en gouden handdrukken voor de falende managers.

Mei 2002 is het weer zover, weer een miljoenentekort bij Opmaat. Het bestuur wil nu een schenking van 2,6 miljoen euro, anders gaat de zaak op de fles. Het gemeentebestuur schuift de beslissing voor zich uit. Toen de belastingdienst, de grootste schuldeiser, dat niet pikte werd "surseance van betaling" aangevraagd. In negen van de tien gevallen loopt dat uit op een faillissement.

Verantwoordelijk PvdA-wethouder Jenne Holman zag de kans schoon om de belastingdienst de zwarte piet toe te schuiven. Hoezo politiek verantwoordelijk? De SP koos deze keer voor een reddingsplan in het belang van de honderden werknemers en duizenden clienten. Wel eist de SP dat er garanties komen voor een juiste besteding van ons gerneenschapsgeld.